- Του Στιβ Ρόζενμπεργκ
- Δάσκαλος Ρωσίας, Borovsk
Η τέχνη του δρόμου του Βλαντιμίρ Οβσίνικοφ κοσμεί τους τοίχους του Μπορόφσκι — εκτός από τις περιπτώσεις που γίνεται πολύ πολιτική.
Καθώς περπατούσα γύρω από το Borovsk, δύο πράγματα με εντυπωσίασαν σχετικά με αυτήν την πόλη 60 μίλια (100 χλμ.) από τη Μόσχα.
Πρώτον, δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι θα διεξαχθούν προεδρικές εκλογές αυτό το Σαββατοκύριακο.
Βλέπω να μοιράζονται κάποια προεκλογικά πανό ή διαφημιστικές πινακίδες και φυλλάδια πολιτικών.
Δεν είναι περίεργο, πραγματικά. Η έλλειψη προετοιμασιών για τις εκλογές αντανακλά την έλλειψη δράματος γύρω από μια σκηνικά διαχειριζόμενη εκδήλωση που θα μπορούσε να δώσει στον Βλαντιμίρ Πούτιν μια πέμπτη θητεία στο Κρεμλίνο.
Ένα άλλο πράγμα που δεν μπορείτε να αγνοήσετε στο Borovsk είναι η τέχνη του δρόμου. Είναι παντού.
Μεγάλο μέρος του δημιουργήθηκε από τον καλλιτέχνη του δρόμου Vladimir Ovsinikov. Το έργο του κοιτάζει κάτω από τοίχους και κτίρια σε όλη την πόλη.
Οι περισσότεροι πίνακές του είναι αμφιλεγόμενοι. Σαν μια γιγάντια σφαίρα που περιγράφει την ιστορία της πόλης. Ή μια φωτογραφία ενός διάσημου ποδοσφαιριστή.
Ωστόσο, όταν ο Βλαντιμίρ ζωγραφίζει μια εικόνα της σημερινής Ρωσίας, γίνεται πολύ πιο σκοτεινή.
«Το αποκαλώ το ύψος της φιλοδοξίας», μου λέει ο 86χρονος καλλιτέχνης. Ένας πίνακας που μου δείχνει στο σπίτι δείχνει έναν άνδρα με στολή πολεμικών τεχνών να περπατά ένα τεντωμένο σκοινί πάνω από ανθρώπινα κρανία.
«Σε αυτό οδηγεί η φιλοδοξία κάποιου στην εξουσία».
Πιο δραματικά, η εικόνα του με δύο μηχανές κρεατομηχανής να διαμελίζουν ανθρώπους – η μία με τίτλο 1937 (Έτος του Μεγάλου Τρόμου του Στάλιν). Άλλη μια ειδική στρατιωτική επιχείρηση (ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία).
«Δεν έχουμε πάρει κανένα μάθημα», καταλήγει ο Βλαντιμίρ.
Αφού ο καλλιτέχνης έκανε γκράφιτι παρόμοιες μηχανές κρεατομηχανής σε έναν τοίχο, του επιβλήθηκε πρόστιμο για «προσβολή» του Ρώσου στρατού. Η τέχνη του δρόμου, που δείχνει βλήματα να πέφτουν πάνω σε μια γυναίκα ντυμένη στα μπλε και κίτρινα χρώματα της Ουκρανίας, έχει το ίδιο αποτέλεσμα.
Ο Βλαντιμίρ χρησιμοποιεί την τέχνη του όχι μόνο για να σχολιάσει το παρόν, αλλά και για να ρίξει φως στο σκοτεινό παρελθόν της Ρωσίας – τις καταστολές της εποχής του Στάλιν. Στις αρχές δεν άρεσε το γκράφιτι του που επέκρινε τον πόλεμο στην Ουκρανία. Βάφεται γρήγορα.
«Οι πίνακές μου κάνουν τους ανθρώπους να σκεφτούν: έχουμε δίκιο ή λάθος σε αυτή τη σύγκρουση;» μου λέει ο Βλαντιμίρ. “Πιστεύω ότι αυτό είναι ένα αδίκημα κατά της εδαφικής ακεραιότητας ενός γειτονικού κράτους. Εάν παραμείνω σιωπηλός, θα το συγχωρήσω”.
«Πολλοί παραμένουν σιωπηλοί γιατί φοβούνται την καταστολή, να χάσουν τη δουλειά τους και να τους επικρίνουν άλλοι».
Αφού ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Αλεξέι Ναβάλνι πέθανε στη φυλακή, ο Βλαντιμίρ ζωγράφισε το πορτρέτο του κ. Ναβάλνι σε μια τοπική πέτρα μνήμης προς τιμήν των θυμάτων της πολιτικής καταστολής.
«Κάποιος το εξαφάνισε την ίδια μέρα», μου λέει ο Βλαντιμίρ. “Αλλά στο σπίτι σχεδίασα ένα πρόχειρο σχέδιο σε χαρτόνι. Μετά το πήρα και το έβαλα στο μνημείο.”
Ο Βλαντιμίρ λέει ότι οι πίνακές του κάνουν τους ανθρώπους να σκεφτούν τη σύγκρουση στην Ουκρανία
Πώς βλέπει ο Βλαντιμίρ το μέλλον της Ρωσίας;
«Κάποιοι εξακολουθούν να προβλέπουν την καταστολή και οδεύουμε προς τον ολοκληρωτισμό και τον ολοκληρωτισμό», λέει.
Μια φωτογραφία του Προέδρου
Ο Βλαντιμίρ Οβτσινίκοφ μου λέει ότι δεν βλέπει τηλεόραση.
Αν το κάνει, θα δει μια πολύ διαφορετική εικόνα της Ρωσίας στην κρατική τηλεόραση.
Έκδοση του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Όχι ανθρώπινα κρανία. Χωρίς μύλο κρέατος. Για να μην αναφέρουμε τον Αλεξέι Ναβάλνι.
Είναι η επιθετικότητα της Ρωσίας στο εξωτερικό και όχι η καταπίεση στο εσωτερικό. Αυτή είναι η Ρωσία με ένα ένδοξο παρελθόν και ένα εξίσου ένδοξο μέλλον. Μια Ρωσία ιπποτών και πατριωτών που συσπειρώνονται γύρω από τη σημαία για να υπερασπιστούν τη μητέρα πατρίδα από εξωτερική επιθετικότητα.
Είναι μια Ρωσία που αγαπά τον σημερινό ηγέτη της.
πηγή εικόνας, Καλές εικόνες
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν πρόκειται να κερδίσει τις εκλογές για πέμπτη φορά
Πριν από λίγες μέρες, το βραδινό δελτίο ειδήσεων του Καναλιού 1 της Ρωσίας φαινόταν να λατρεύει τους θαυμαστές του Πούτιν να χαιρετούν τον πρόεδρο σαν ποπ σταρ.
«Να προσέχεις τον εαυτό σου», φώναξε μια γυναίκα, πριν τον φιλήσει.
“Ζήτω!” φώναξε ένας άντρας.
Εάν βασίζεστε μόνο στο Channel 1 για ειδήσεις, μπορεί να συμπεράνετε ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν έχει καμία πιθανότητα να κερδίσει μια συντριπτική νίκη στις προεδρικές εκλογές.
Αλλά το πλαίσιο είναι εξίσου σημαντικό με τους πίνακες ζωγραφικής.
Και το πλαίσιο εδώ είναι σημαντικό.
Το Κρεμλίνο δεν ελέγχει μόνο την τηλεόραση στη Ρωσία, αλλά ελέγχει και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, συμπεριλαμβανομένων των εκλογών.
Καθώς ο πρόεδρος Πούτιν επιδιώκει μια πέμπτη θητεία, δεν αντιμετωπίζει καμία σοβαρή πρόκληση. Οι πιο έντονοι κριτικοί του έχουν εξοριστεί ή φυλακιστεί στο σπίτι. Ο σκληρός αντίπαλός του, ο κ. Ναβάλνι, είναι νεκρός.
Αλλά το Κρεμλίνο αρέσκεται να καυχιέται ότι η Ρωσία έχει την «καλύτερη δημοκρατία» στον κόσμο. Έτσι, ο κ. Πούτιν είναι στο ψηφοδέλτιο με τρεις επίσημα αναγνωρισμένους διεκδικητές από το φιλικό προς το Κρεμλίνο κοινοβούλιο της Ρωσίας.
Γνώρισα έναν από αυτούς πρόσφατα. Ήταν μια διαφορετική εμπειρία.
«Γιατί πιστεύεις ότι θα ήσουν καλύτερος πρόεδρος από τον Πούτιν;» Ρώτησα τον Νικολάι Χαριντόνοφ, τον υποψήφιο του Κομμουνιστικού Κόμματος.
«Δεν είναι για μένα να το πω», απάντησε ο κ. Χαριδόνοφ. «Αυτό δεν θα ήταν σωστό».
Ο υποψήφιος για την προεδρία Νικολάι Χαριντόνοφ (αριστερά) πιστεύει ότι δεν μπορεί να πει αν θα γινόταν καλύτερος πρόεδρος από τον Πούτιν.
«Αλλά πιστεύετε ότι το προεκλογικό σας μανιφέστο είναι καλύτερο από αυτό του Πούτιν; Συνέχισα.
«Αυτό εναπόκειται στους ψηφοφόρους να το αποφασίσουν».
“Δεν έχει σημασία τι σκέφτομαι. Αυτό θέλουν οι ψηφοφόροι”.
Αντί να μιλήσει για τον εαυτό του, ο κ. Kharidonov επαίνεσε τον υφιστάμενο.
«Σήμερα ο Βλαντιμίρ Πούτιν προσπαθεί να λύσει πολλά από τα προβλήματα της δεκαετίας του 1990 που παρέσυραν τη Ρωσία στον άγριο καπιταλισμό», είπε ο κ. Kharidonov. “Προσπαθεί να ενώσει το έθνος για νίκη σε όλους τους τομείς. Αυτό θα γίνει!”
Κάτι μου λέει ότι η καρδιά του Nikolai Kharidonov δεν είναι σε αυτό το ματς.
Ένας πολιτικός που προσπάθησε ανεπιτυχώς να μπει στο ψηφοδέλτιο ήταν ο αντιπολεμικός πολιτικός Boris Nadeshtin.
«Είναι απολύτως αδύνατο να πούμε ότι οι προεδρικές μας εκλογές είναι δίκαιες και ελεύθερες», μου λέει ο κ. Nadeshtin. Ισχυρίζεται ότι του απαγόρευσαν να συμμετέχει επειδή το αντιπολεμικό μήνυμά του γινόταν τόσο δημοφιλές.
“Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι περίπου το 30-35 τοις εκατό των ανθρώπων στη Ρωσία θέλουν να ψηφίσουν έναν υποψήφιο που μιλάει για ειρήνη όπως εγώ. Αυτή είναι μια απολύτως αδύνατη απόφαση για την κυβέρνησή μας.”
Εικόνα στο δρόμο
Πίσω στο Borovsk απολαμβάνω τη θέα από τη γέφυρα πάνω από τον ποταμό Brotva.
Από εδώ η πόλη μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής: θα μπορούσα να φανταστώ μια εικόνα της Ρωσίας κρεμασμένη στο Ερμιτάζ. Υπάρχει μια όμορφη εκκλησία σε ένα λόφο, με χιονισμένα σπίτια από κάτω. Μαζευμένοι με ζεστά παλτά, οι άνθρωποι περπατούν προσεκτικά σε παγωμένα μονοπάτια.
Κι εγώ περπατώ προσεκτικά όταν επισκέπτομαι την πόλη για να μετρήσω τη διάθεση. Στους δρόμους του Borovsk, τι πιστεύει ο κόσμος για τον πόλεμο, τις εκλογές και τον πρόεδρό του;
«Όπως και να ψηφίσεις, όλα είναι προκαθορισμένα», μου λέει μια νεαρή γυναίκα που λέγεται Σβετλάνα. «Δεν έχει νόημα να συμμετέχω».
Αλλά πολλοί εδώ, ειδικά οι μεγαλύτεροι Ρώσοι, μου λένε ότι θα ψηφίσουν. Όταν μιλάω με κόσμο, είναι ξεκάθαρο ότι η Ρωσία που βλέπουν στην τηλεόραση έχει πολλούς υποστηρικτές.
Η Ρωσία θέλει οι πολίτες της και ο κόσμος να πιστεύουν ότι τα έχει καταλάβει όλα
«Ελπίζω ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα κερδίσει τις εκλογές και αυτό θα τερματίσει τον πόλεμο», μου λέει η Λιουντμίλα. “Πολλοί νέοι έχουν σκοτωθεί. Πολλές χώρες θα καταλάβουν επιτέλους ότι η Ρωσία δεν μπορεί να νικηθεί όταν υπάρχει ειρήνη”.
«Γιατί θέλετε να κερδίσει ο κ. Πούτιν;» Ρωτάω. Άλλωστε ήταν αυτός που ξεκίνησε την ειδική στρατιωτική επιχείρηση».
«Υπάρχουν πολλές απόψεις», παραδέχεται η Λιουντμίλα. “Κάποιοι λένε ότι ο πόλεμος δεν έπρεπε να είχε ξεκινήσει ποτέ. Κάποιοι λένε ότι έχει δίκιο. Δεν θα τον κρίνω τώρα. Δεν γνωρίζουμε όλες τις πολιτικές αποχρώσεις”.
«Ο κ. Πούτιν είναι στην εξουσία σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα», επισημαίνω. «Σε μια χώρα 145 εκατομμυρίων κατοίκων, δεν υπάρχει κανένας άλλος να κάνει τη δουλειά του;».
«Διάβολε, έχουμε πολλούς ικανούς ηγέτες που, σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, μπορούν να κυβερνήσουν τη χώρα», απάντησε η Λιουντμίλα.
Ο Νικολάι θα ψηφίσει για τον σημερινό πρόεδρο, προφανώς δεν ενοχλείται από τις δυόμισι δεκαετίες στην εξουσία του Πούτιν.
“Λοιπόν; Είχαμε τσάρους που βασίλευαν για πολύ”, λέει ο Νικολάι. “Υπήρχαν καλοί τσάροι και κακοί. Είχαμε τον Στάλιν και τον Μπρέζνιεφ. Μπορείς να αλλάξεις έναν ηγέτη, αλλά δεν έχει μεγάλη διαφορά στη ζωή μας.”
