Ο Σπινόσαυρος ήταν ένας από τους μεγαλύτερους σαρκοφάγους δεινόσαυρους και έτρωγε ψάρια. Σε αυτό συμφωνούν και οι παλαιοντολόγοι.
Αλλά έπεσε στα ποτάμια και τα έβγαλε από το νερό σαν αρκούδα γκρίζλι; Ή μήπως βούτηξε πίσω από το θήραμά του σαν πιγκουίνος ή θαλάσσιο λιοντάρι;
Αυτό έχει προκαλέσει μεγάλη διαμάχη μεταξύ των ειδικών των δεινοσαύρων.
Μια ομάδα είναι όλο και πιο πεπεισμένη ότι ο Σπινόσαυρος ήταν σπάνιος μεταξύ των δεινοσαύρων: κολύμπησε κάτω από την επιφάνεια με το κεφάλι του κολλημένο κάτω από το νερό. Άλλοι λένε ότι δεν υπάρχει περίπτωση.
Το τελευταίο σάλβοΔημοσιεύτηκε την Τετάρτη στο περιοδικό PLOS One, προέρχεται από την ομάδα Spinosaurus-can't-swim για να αντιμετωπίσει ένα άρθρο υπέρ της κολύμβησης που δημοσιεύτηκε πριν από μερικά χρόνια. Προηγούμενη εργασία που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature, Γενικά, τα ζώα που περνούν πολύ χρόνο στο νερό, όπως οι πιγκουίνοι, έχουν πυκνά οστά που παρέχουν σταθερότητα και διευκολύνουν την κατάδυση. Η εφημερίδα Nature κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Σπινόσαυρος είχε επίσης πυκνά οστά και επομένως ήταν πιθανότατα κολυμβητής.
Αλλά αυτή η ανάλυση οστικής πυκνότητας είναι «στατιστικά γελοία», είπε ο Nathan Myhrwaldt, πρώην επικεφαλής τεχνολογίας της Microsoft και ερασιτέχνης παλαιοντολόγος που ηγήθηκε της νέας έρευνας με τον παλαιοντολόγο του Πανεπιστημίου του Σικάγο, Paul Sereno.
Ο Δρ. Myhrvold και Dr. Ο Sereno υποστήριξε επίσης ότι το άβολο σχήμα του σώματος του Spinosaurus θα τον έκανε φτωχό κολυμβητή, αν μπορούσε να κολυμπήσει. Ο Δρ Myhrvold είπε ότι η κατανομή βάρους του δεινοσαύρου θα τον έκανε βαρύτερο και πιο ασταθή.
«Είναι προφανές γιατί δεν μπορεί να κολυμπήσει», είπε.
Το γιγάντιο πανί στην πλάτη του θα δυσκόλευε έναν Σπινόσαυρο που κολυμπάει να παραμείνει όρθιος, είπε ο Δρ Myhrvold. «Αν βοηθάει έστω και λίγο, συνεχίζει να ανατρέπεται».
Με άλλα λόγια, ο Σπινόσαυρος γύριζε ανάποδα και πάλευε να βγάλει το κουπί του από το νερό.
Σε αυτή τη διαμάχη υπάρχουν συμφωνίες. Ο Σπινόσαυρος ήταν πιθανώς μακρύτερος και βαρύτερος από τον Τυραννόσαυρο Ρεξ. Έζησε πριν από περίπου 95 εκατομμύρια χρόνια στη σημερινή Δυτική Σαχάρα, αλλά ήταν ένα καταπράσινο περιβάλλον με βαθιά ποτάμια. Ήταν επίσης ένας παράξενος δεινόσαυρος, με μακριά αγκάθια που σχηματίζουν ένα μεγάλο πανί στην πλάτη του.
Το ενδιαφέρον για τον Σπινόσαυρο εξερράγη την τελευταία δεκαετία αφότου ο Νισάρ Ιμπραήμ, συγγραφέας της προηγούμενης μελέτης οστικής πυκνότητας και τώρα ανώτερος λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Πόρτσμουθ στην Αγγλία, ανακάλυψε ένα νέο απολίθωμα στο Μαρόκο. Ανακαλύφθηκε το 1915 από τον Ερνστ Στρόμερ, Γερμανό παλαιοντολόγο, και καταστράφηκε σε αεροπορικό βομβαρδισμό στο Μόναχο το 1944.
Σε μια πρόσφατη μελέτη, ο Δρ. Ο Myhrvold και οι συνεργάτες του υποστηρίζουν ότι οι παλαιοντολόγοι που κάνουν ισχυρισμούς οστικής πυκνότητας χρησιμοποιούν μια εξελιγμένη στατιστική τεχνική χωρίς να κατανοούν τους περιορισμούς της.
“Είναι εντελώς κακή χρήση εδώ”, είπε ο Δρ. είπε ο Myhrvold. «Δυστυχώς, αν έχετε πολλές πυκνές φιγούρες, τα μάτια των περισσότερων παλαιοντολόγων γυαλίζουν».
Ο Δρ. Ο Myhrvold δεν είναι παραδοσιακός ακαδημαϊκός. Από τότε που άφησε τη Microsoft το 1999, είναι περισσότερο γνωστός για την ηγεσία του στην ανάπτυξη του εγκυκλοπαιδικού Modernist Cookbook. Αλλά στο παρελθόν έχει τροφοδοτήσει εσωτερικά στατιστικά αινίγματα, επικρίνοντας τα ευρήματα σχετικά με τον ρυθμό ανάπτυξης των δεινοσαύρων και λέγοντας ότι τα δεδομένα αστεροειδών της NASA είναι ελαττωματικά και αναξιόπιστα.
Μια προηγούμενη μελέτη από άλλους ερευνητές διαπίστωσε ότι τα θηλαστικά που καταδύονται έχουν πιο πυκνά οστά από τα θηλαστικά που κατοικούν στην ξηρά. Αλλά και άλλα θηλαστικά έχουν πυκνά οστά για άλλους λόγους. Οι ελέφαντες χρειάζονται γερά οστά για να υποστηρίξουν το βάρος τους.
Το 2022, ερευνητές με επικεφαλής τον Matteo Fabbri, τώρα μεταδιδακτορικό ερευνητή στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, υποστήριξαν στην εργασία τους ότι η οστική πυκνότητα είναι ένας αξιόπιστος προγνωστικός παράγοντας για το εάν ένα ζώο ζει στο νερό ή στην ξηρά για ένα πολύ ευρύτερο φάσμα ειδών. Εξαφανισμένα είδη.
«Α, είναι μόνο θηλαστικά ή είναι ερπετά;» Έτσι νομίζαμε. είπε ο Δρ Fabri σε συνέντευξή του. “Αν αυτό είναι αλήθεια, μπορούμε να συμπεράνουμε την οικολογία σε εξαφανισμένα ζώα, συμπεριλαμβανομένων τέτοιων παράξενων δεινοσαύρων όπως ο Σπινόσαυρος;”
Ο Δρ. Η ανάλυση έδειξε ότι «η υψηλότερη οστική πυκνότητα συσχετίστηκε με μεγαλύτερη πιθανότητα να πέσει κάτω από το νερό», λέει ο Fabri.
Η ομάδα των επιστημόνων κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Σπινόσαυρος και ο συγγενής του Σπινόσαυρου Baronyx βούτηξαν, ενώ ένας άλλος συγγενής δεινόσαυρος, ο Sucomimus, δεν πήγε κάτω από το νερό.
Ωστόσο, ο Δρ. Ο Myhrvold υποστηρίζει ότι η οστική πυκνότητα δεν χωρίζεται σωστά σε δύο ομάδες. Υπάρχουν πολλά υδρόβια ζώα που έχουν μικρότερη οστική πυκνότητα από πολλά ζώα της ξηράς. «Αν οι δύο κατανομές είναι κοντά, δεν μπορείς να έχεις έγκυρο αποτέλεσμα ή τουλάχιστον να μην έχεις καμία στατιστική ισχύ», είπε.
Δίνει ένα παράδειγμα: Στους ανθρώπους, οι άντρες είναι γενικά πιο βαρείς από τις γυναίκες, αλλά δεν είναι κάθε άντρας πιο βαρύς από κάθε γυναίκα. Έτσι, αν κάποιος σας πει ότι κάποιος ζυγίζει 135 κιλά, δεν μπορείτε να προσδιορίσετε αξιόπιστα αν αυτό το άτομο είναι άνδρας ή γυναίκα.
Ο Δρ. Myhrvold και Dr. Ο Sereno είναι πλέον ο Dr. Fabbri και Dr. Αν και σε αντίθεση με τον Ιμπραήμ, ήταν όλοι στην ίδια σελίδα με τους συν-συγγραφείς κάποτε Ένα άρθρο του 2014 που περιγράφει έναν Σπινόσαυρο που ανακαλύφθηκε στο Μαρόκο.
«Είμαστε διανοητικά χωρισμένοι», είπε ο Δρ Σερένο.
Ο Δρ. Ο Fabri είναι αυτή τη στιγμή Dr. βρίσκεται στο ίδιο τμήμα με τον Sereno, αν και θα είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins αυτό το καλοκαίρι.
«Λέμε γεια σε αυτό το πεζοδρόμιο», είπε ο Δρ Φάμπρι. «Δεν πειράζει, προφανώς δεν σκοτωνόμαστε.
Ο Δρ. κάνει πρόσθετη έρευνα στο Μαρόκο. Ο Ιμπραήμ είπε ότι τα περαιτέρω ευρήματα θα κάνουν ακόμη πιο σίγουρο ότι ο Σπινόσαυρος ήταν ένα υδρόβιο πλάσμα.
Απέρριψε επίσης τα εμβιομηχανικά επιχειρήματα του Δρ Myhrvold σχετικά με το γιατί ο Σπινόσαυρος δεν μπορούσε να κολυμπήσει, λέγοντας ότι πολλά ήταν ακόμα άγνωστα. Είναι ο Dr. Συνέκρινε τα ευρήματα του Myhrvold με παλαιοντολόγους που υποστήριξαν ότι οι τυραννόσαυροι πρέπει να ήταν οδοκαθαριστές επειδή δεν μπορούσαν να τρέξουν αρκετά γρήγορα για να πιάσουν μικρά, φευγαλέα θηράματα. Αλλά οι τυραννόσαυροι δεν χρειαζόταν να είναι γρήγοροι για να καταρρίψουν ένα μεγάλο, αργά κινούμενο τρικεράτο.
Ομοίως, τα προϊστορικά αφρικανικά ποτάμια ήταν γεμάτα με γιγάντια, αργά κινούμενα ψάρια, είπε ο Δρ Ibrahim. Ο Σπινόσαυρος δεν χρειαζόταν να είναι ικανός κολυμβητής για να τους πιάσει.
«Δεν μπορώ να αποκαλύψω πολλά», είπε. «Αλλά έχουμε νέο υλικό, έχουμε πολλά συναρπαστικά έργα.
